ترامپ چگونه جهان را تغییر خواهد داد خطوط و پیامدهای یک سیاست خارجی دوره دوم

ترامپ چگونه جهان را تغییر خواهد داد

خطوط و پیامدهای یک سیاست خارجی دوره دوم

محمد اکرام یاور

کرگدن خاکستری یک اختلال قابل پیش‌بینی و پیش‌بینی‌شده از مدت‌ها قبل که هنوز هم وقتی اتفاق می‌افتد تکان‌دهنده است  در سیاست خارجی آمریکا رخنه کرده است: دونالد ترامپ برای دومین بار به عنوان رئیس‌جمهور ایالات متحده پیروز شده است علیرغم نظرسنجی‌ها که پیش‌بینی می‌کند نتایج نهایی نسبتاً تعیین‌کننده بود و اگرچه ترکیب دقیق نظم جدید را نمی‌دانند می‌دانند که ترامپ در راس آن خواهد بود.پیروزی ترامپ در سال 2016 بسیار غافلگیرکننده‌تر بود و بسیاری از بحث‌ها در هفته‌های پس از روز انتخابات حول محور این سؤال بود که چگونه او حکومت خواهد کرد و تا چه حد ممکن است به دنبال تغییر نقش ایالات متحده در جهان باشد. به دلیل غیرقابل پیش بینی بودن، سبک نامنظم و تفکر نه چندان منسجم ترامپ برخی از همان سوالات امروز همچنان باز هستند. اما اکنون پس از چهار سال مشاهده رهبری او، چهار سال دیگر از تحلیل دوران ریاستش و یک سال شاهد سومین کمپین انتخاباتی او برای کاخ سفید اکنون اطلاعات بسیار بیشتری دارند. با این داده‌ها می‌توان پیش‌بینی‌هایی درباره اقداماتی که ترامپ در دوره دوم ریاست‌جمهوری خود انجام خواهد داد انجام داد. ناشناخته شناخته شده این است که بقیه جهان چگونه واکنش نشان خواهند داد و نتیجه نهایی چه خواهد بود دو چیز اصلی روشن است. اول مانند دوره اول ترامپ (و مانند همه دولت‌های ریاست‌جمهوری) پرسنل سیاست‌ها را شکل می‌دهند و جناح‌های مختلف به دنبال نفوذ خواهند بود  برخی با ایده‌های رادیکال در مورد تغییر دولت اداری و سیاست خارجی آمریکا و برخی دیگر با دیدگاه‌های متعارف‌تر. با این حال این بار جناح‌های افراطی‌تر دست بالا را خواهند داشت و مزیت‌های خود را برای از بین بردن صداهای معتدل‌تر فشار می‌آورند صفوف متخصصان غیرنظامی و نظامی را که به‌عنوان «دولت عمیق» می‌دانند خالی می‌کنند و شاید از آنها استفاده کنند. اهرم‌های دولت برای تعقیب مخالفان و منتقدان ترامپ ثانیاً جوهر رویکرد ترامپ به سیاست خارجی  معامله‌گرایی عریان  بدون تغییر باقی می‌ماند. اما زمینه‌ای که در آن او تلاش می‌کند شکل خاص خود از معامله‌گری را اجرا کند به‌طور چشمگیری تغییر کرده است: جهان امروز مکان بسیار خطرناک‌تری نسبت به دوره اول ریاست‌جمهوری اوست. لفاظی های تبلیغاتی ترامپ جهان را با عبارات آخرالزمانی ترسیم کرد و خود و تیمش را به عنوان واقع گرایان سرسخت نشان داد که خطر را درک می کردند. اما آنچه که آنها ارائه کردند کمتر واقع‌گرایی بود تا رئالیسم جادویی: مجموعه‌ای از خودستایی‌های خیال‌انگیز و نوتروش‌های سطحی که نشان‌دهنده هیچ درک واقعی از تهدیداتی بود که ایالات متحده با آن مواجه است. اینکه آیا ترامپ در واقع می‌تواند از منافع آمریکا در این محیط پیچیده محافظت کند یا نه ممکن است به این بستگی دارد که او و تیمش چقدر سریع کاریکاتور کمپین انتخاباتی را که کمی بیش از نیمی از رای‌دهندگان را متقاعد کرده بود کنار بگذارند و در عوض با جهان آن‌طور که واقعاً هست مقابله کنند.

پرسنل سیاسی هستند

اولین وظیفه ای که ترامپ با آن مواجه است انتقال رسمی خواهد بود حتی در بهترین شرایط اجرای این یک مانور بوروکراتیک دشوار است و تردید وجود دارد که این بار بدون مشکل پیش برود. ترامپ قبلاً انزجار خود را نسبت به این فرآیند ثبت کرده است و برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض محدودیت‌های شدید اخلاقی تاکنون از همکاری با اداره خدمات عمومی خودداری کرده است. آماده روز اول با این حال فقدان یک انتقال سنتی ممکن است سرعت دولت آتی را چندان کند نکند زیرا قبلاً بیشتر کارها را به پروژه بدنام 2025 بنیاد هریتیج و پروژه انتقال کمتر شناخته شده مؤسسه First America برون سپاری کرده بود. کار انجام شده توسط مؤمنان واقعی MAGA در این پروژه‌ها بسیار مهم‌تر و نشان‌دهنده آن است که دولت ترامپ در آینده چه کاری انجام خواهد داد تا هر چیزی که توسط تلاش‌های انتقال اسمی به ریاست مشترک تولسی گابارد نماینده سابق کنگره و رابرت اف کندی جونیور انجام شده است.اگر تیم ترامپ برنامه‌های خود برای چشم پوشی از بررسی سوابق FBI را دنبال کند و در عوض از رئیس‌جمهور تنها بر اساس بررسی داخلی کمپین انتخاباتی مجوزهای امنیتی اعطا کند و به ترامپ اجازه دهد از مسدود شدن انتخاب‌های پرسنل مورد نظر خود جلوگیری کند این انتقال حتی کمتر پیامد خواهد داشت هر اسکلت در کمد آنها. چنین اقدام رادیکالی احتمالا قانونی خواهد بود اما تنها پس از تحلیف ترامپ در این میان دولت بایدن در توانایی خود برای هماهنگی با تیم جدید ترامپ به روش سنتی محدود خواهد بود زیرا کارکنان ترامپ مجوزهای لازم را ندارند.اگر ترامپ تصمیم بگیرد برخی از شخصیت‌های حاشیه‌ای را که اکنون بر حلقه درونی او تسلط دارند در پست‌های ارشد قرار دهد اهمیت بیشتری خواهد داشت. حتی اگر ترامپ وحشی‌ترین ایده‌هایی را که در طول مبارزات انتخاباتی مطرح کرد اجرا نکند  برای مثال هرشل واکر ستاره بازنشسته فوتبال و نامزد شکست خورده سنا در سال 2022 مسئولیت دفاع موشکی را بر عهده نخواهد داشت  ممکن است افرادی را در پست‌های امنیت ملی بیاورد. ژنرال بازنشسته مایکل فلین یا استیو بنن که قانون شکنی آنها معمولاً مانع از خدمت آنها در ایالت امنیت ملی می شود. در هر صورت او با تیمی مصمم به اجرای بسیاری از طرح‌هایی می‌آید که چهره‌های کمتر رادیکال توانستند ترامپ را از دنبال کردن آن در دوره اول ریاست جمهوری خود منصرف کنند. به عنوان مثال ترامپ پس از شکست در انتخابات 2020 می خواست در هفته های رو به زوال خود به عنوان فرمانده کل قوا خروج شتابزده از افغانستان را تحمیل کند: همان نوع عقب نشینی فاجعه باری که جو بایدن رئیس جمهور جو بایدن نیم سال بعد مجوز آن را صادر کرد. اما وقتی برخی از اعضای تیم امنیت ملی باقیمانده او به خطرات این مانور اشاره کردند ترامپ تسلیم شد. در دوره اول ریاست جمهوری ترامپ منصوبان سیاسی امنیت ملی ترامپ را می توان در یکی از سه دسته قرار داد. اولین و شاید بزرگ‌ترین آنها شامل افرادی با تخصص واقعی بود که ممکن بود در یک دولت معمولی جمهوری‌خواه موقعیت‌هایی را به دست بیاورند البته احتمالاً چند سطح پایین‌تر از سطوحی که در دنیای ترامپ اشغال کردند. آنها سعی کردند در میان هرج و مرج دستور کار رئیس جمهور را به بهترین شکل ممکن اجرا کنند و بسیاری از اتفاقات خوبی که رخ داده را می توان به آنها نسبت داد: به عنوان مثال تلاش برای تبدیل سخنان رئیس جمهور سابق باراک اوباما به سمت آسیا به واقعیت. مشارکت های استراتژیک معنادار در منطقه هند و اقیانوس آرام بیشتر زیر نظر ترامپ اتفاق افتاد و در مسیرهای مشابه در دولت بایدن ادامه یافت که توسط استراتژیست های همفکر پیش رفت.یک گروه کوچکتر اما بسیار تأثیرگذارتر از مقامات ارشد کهنه کار تشکیل شده بود که ایده های ثابتی در مورد اینکه سیاست امنیت ملی باید به کجا برسد و معتقد بودند که می توانند با وجود تعامل بیش از حد ترامپ با تأکید بر اینکه چگونه سیاست جایگزین نشان دهنده ضعف است این نتایج را مهندسی کنند. به عنوان مثال می توان به اچ آر مک مستر و جان بولتون اشاره کرد که به ترتیب دومین و سومین مشاور امنیت ملی ترامپ بودند آنها در خاطرات خود به آنچه که آنها دستاوردهای سیاسی واقعی می‌دانستند اشاره می‌کنند: مک مستر ترامپ را مجبور کرد که با افزایش نیروهای آمریکایی به افغانستان در سال 2017 موافقت کند و بولتون از ترامپ خواست تا در سال 2018 از توافق هسته‌ای ایران خارج شود. اما مک مستر، بولتون و هر شخصیت بلندپایه دیگری که این رویکرد را در پیش گرفت پس از درک این موضوع که ترامپ همیشه راهی برای رها شدن از کمربند و پیچ و مهره پیدا می‌کند و هر سیاستی که در غیر این صورت فکر می‌کردند به آن دست می‌یابد زیر پا می‌گذارد دولت را ترک کردند. حتی برخی از کسانی که بدون کناره‌گیری به مراسم تحلیف بایدن در سال 2021 رسیدند ارزیابی‌های صریح و قابل‌توجهی را در خصوصی ارائه کردند که تصویر ترامپ را به‌عنوان بی‌پروا و هر چیزی جز یک مغز متفکر امنیت ملی بدون توجه به آنچه علنا ​​گفته‌اند تأیید می‌کند.دسته سوم گروه کوچک اما با نفوذی از مؤمنان واقعی MAGA و عوامل هرج و مرج بودند که بدون هیچ توضیح یا توجهی به عواقب آن به دنبال انجام هوس های ترامپ بودند. آنها دیدگاه محدودی نسبت به وفاداری داشتند و معتقد بودند که رئیس باید آنچه را که ظاهراً درخواست می کند به دست آورد و در مورد عواقب ناخواسته آن حرکت ها نشنود تا مبادا با آگاهی کامل از حقایق نظر خود را تغییر دهد. برای مثال تلاش‌های مخاطره‌آمیز برای عقب‌نشینی از افغانستان و دیگر تعهدات ناتو در روزهای پایانی دوره اول توسط کارمندان جوانی طراحی شد که پس از تهاتر رهبران ارشد بیشتر مسئولیت را بر عهده گرفتند و سعی کردند از مشاوره کامل ترامپ در این زمینه جلوگیری کنند. دستورات او در واقع چه چیزی را به همراه خواهد داشت.در دولت آینده ترامپ هنوز هم جمهوری خواهان متعارفی وجود خواهند داشت که به دنبال یک فرصت شغلی برای یک بار در زندگی هستند و مایلند در صورت مخالفت با ترامپ خطر خودسوزی را که ممکن است برایشان پیش بیاید، به خطر بیاندازند. هیچ کس نباید خدمات آنها را تحقیر کند زیرا بدون آنها ترامپ بهترین رئیس جمهور ممکن نخواهد بود. همچنان ایدئولوگ‌هایی وجود خواهند داشت که فکر می‌کنند استراتژی درستی را برای دنبال کردن می‌دانند و معتقدند که می‌توانند ترامپ را به سمت انجام کاری هدایت کنند که آن را درست می‌دانند  به عنوان مثال رها کردن اوکراین در برابر غارت‌های ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه و در عین حال سخت‌تر کردن بازدارندگی آمریکا از چین رویکردی که ممکن است در یک سمینار دانشگاهی یا مقاله روزنامه هوشمندانه به نظر برسد اما احتمالاً در زندگی واقعی کارساز نخواهد بود. و به لطف بنیاد هریتیج و مؤسسه First America عوامل هرج و مرج زیادی وجود خواهند داشت که برای آنها تخریب سیستم موجود سیاست گذاری امنیت ملی که منافع آمریکا را برای 80 سال حفظ کرده است ویژگی ترامپ 2.0 خواهد بود نه یک اشکال.  با این تفاوت که این بار گروه سوم بزرگتر و تاثیرگذارتر از دفعه قبل خواهد بود.این یک چالش جدی برای متولیان سیستم موجود سیاست گذاری امنیت ملی ایجاد می کند: ارتش یونیفرم پوش و خدمات ملکی که اکثریت قریب به اتفاق افرادی را تشکیل می دهند که وظیفه نظارت بر دستور کار هر رئیس جمهور را دارند. ترامپ و تیمش به صراحت اعلام کرده اند که وفاداری را بیش از هر چیز در اولویت قرار می دهند و آن‌ها ممکن است ساده‌ترین آزمون‌های وفاداری را داشته باشند: از هر فردی در مقامی بپرسید که آیا انتخابات 2020 دزدیده شده است یا اینکه حمله 6 ژانویه به ساختمان کنگره ایالات متحده یک اقدام قیام بود. همانطور که جی دی ونس معاون ترامپ نشان داده است تنها یک راه برای پاسخ به این سؤالات وجود دارد که ترامپ می پذیرد.آزمون تورنسل مانند آن می‌تواند به ترامپ اجازه دهد تا رده‌های ارشد ارتش و سرویس‌های اطلاعاتی را تنها با تبلیغ افرادی که معتقد است «در تیم» هستند سیاسی کند. اعضای خدمات ملکی از امنیت شغلی بیشتری برخوردار خواهند بود و از فشارهای سیاسی محافظت می‌شوند، مگر اینکه تیم ترامپ طرح خود را برای طبقه‌بندی مجدد هزاران کارمند دولتی حرفه‌ای به‌عنوان منصوبان سیاسی که به رضایت رئیس‌جمهور خدمت می‌کنند دنبال کند در نتیجه حذف آنها نسبتاً آسان است. دلایل سیاسی بعید است که ارتش و خدمات ملکی اقدام تحریک آمیزی انجام دهند که منجر به چنین پاکسازی شود چه رسد به توجیه. آن‌ها می‌دانند که «اپوزیسیون وفادار» نیستند  نقشی که برای حزب اقلیت در کنگره و ناظران در رسانه‌ها و تفسیر سیاست محفوظ است. طبق سوگند خدمت و اخلاق حرفه ای خود، متخصصان در ایالت امنیت ملی خود را برای کمک به ترامپ در بهترین حالت ممکن آماده خواهند کرد.اما ترامپ ممکن است تصمیم بگیرد که می‌تواند همکاری یا تسلیم شدن مورد نظر خود را به سادگی با معلق گذاشتن تهدید پاکسازی در هوا به دست آورد  و حق با او خواهد بود. حداقل او احتمالاً برخی از شخصیت‌های ارشد را برکنار می‌کند در پژواک توصیه ولتر برای حذف برخی از ژنرال‌های فرانسوی برای ایجاد ترس در دل دیگران. سوال این است که آیا مقامات بلندپایه حرفه ای از بهترین شیوه های روابط نظامی-نظامی پیروی می کنند و توصیه های صریح خود را به ترامپ و منصوبان ارشد سیاسی او حتی زمانی که این توصیه ها ناخواسته باشد ارائه خواهند کرد؟ اگر این کار را انجام دهند می توانند به او کمک کنند تا بهترین فرمانده کل باشد اگر این کار را نکنند ممکن است مهم نباشد که پاکسازی شوند یا در جای خود باقی بمانند زیرا به هیچ وجه مؤثر نخواهند بود.

متحدان و دشمنان

رای دهندگان آمریکایی انتخاب خود را انجام دادند و دستگاه حکومتی در واشنگتن اکنون به هر طریقی خود را با ترامپ تطبیق خواهد داد اما بقیه دنیا چطور؟ اکثر متحدان ایالات متحده با ترس به پیروزی ترامپ می نگریستند و معتقد بودند که این پیروزی میخ تعیین کننده ای بر تابوت رهبری سنتی جهانی آمریکا خواهد بود. انتقادهای زیادی درباره سیاست خارجی آمریکا از زمان جنگ جهانی دوم وجود دارد و متحدان ایالات متحده هرگز از بیان شکایات خود خسته نشدند. اما آنها همچنین درک کردند که دوران پس از جنگ برای آنها بسیار بهتر از دوران قبل از آن بود که طی آن واشنگتن از مسئولیت خود شانه خالی کرد  و در نتیجه میلیون ها نفر بهای نهایی را پرداخت کردند. هنگامی که رای دهندگان آمریکایی برای اولین بار ترامپ را انتخاب کردند متحدان ایالات متحده با انواع استراتژی های پوشش ریسک واکنش نشان دادند. این بار آنها به دلیل چالش های داخلی خود و تهدیدهای پوتین و رهبر چین شی جین پینگ در موقعیت بسیار ضعیف تری قرار دارند. متحدان ایالات متحده تلاش خواهند کرد تا ترامپ را تملق و راضی کنند و تا جایی که قوانین آنها به آنها اجازه دهد به او تحقیرها و پاداش هایی ارائه می دهند که بهترین راه برای به دست آوردن شرایط مطلوب در طول ترامپ 1.0 بود. رویکرد معامله‌ای و کوتاه‌مدت ترامپ احتمالاً تصویری آینه‌ای در میان متحدان ایجاد می‌کند که به دنبال به دست آوردن آنچه می‌توانند و اجتناب از دادن هر چیزی در ازای آن هستند  نوعی دیپلماسی که در بهترین حالت باعث همکاری ساختگی می‌شود و در بدترین حالت باعث می‌شود مشکلات تشدید شود.در مقابل در میان دشمنان ایالات متحده بازگشت ترامپ فرصت های فراوانی را به همراه خواهد داشت. ترامپ وعده داده است که تلاش خواهد کرد اوکراین را مجبور به واگذاری سرزمینی به روسیه کند و دستاوردهای پوتین از تهاجم را تقویت کند برخلاف بسیاری از وعده های انتخاباتی این وعده باورپذیر است زیرا ترامپ خود را با مشاوران ضد اوکراین و طرفدار پوتین احاطه کرده است. طرح او برای اوکراین نیز احتمالاً اجرا خواهد شد زیرا کاملاً در محدوده اختیارات ریاست جمهوری قرار می گیرد. تنها سوال این است که آیا پوتین تسلیم نسبی را می‌پذیرد با این درک که وقتی ترامپ با موفقیت «بی‌طرفی» را به کیف تحمیل کرد همیشه می‌تواند بقیه خاک اوکراین را تصاحب کند یا اینکه پوتین بلوف ترامپ را خواهد خواند و فوراً خواستار تسلیم کامل خواهد شد. منافع برای چین چندان آشکار نیست زیرا چندین مشاور کلیدی ترامپ در واقع گرایی جادویی فکر می کنند که ایالات متحده می تواند منافع خود را در اروپا قربانی کند و در عین حال به نوعی بازدارندگی در برابر غارتگران چینی در شرق آسیا را نیز تقویت کند. گام های اولیه دولت جدید ترامپ در آسیا ممکن است در نگاه اول جنگ طلبانه به نظر برسد. به عنوان مثال اگر ترامپ بتواند تعرفه‌های هنگفتی را که پیشنهاد وضع تعرفه بر کالاهای چینی ارائه کرده است اعمال کند اقتصاد چین ممکن است دردسرهایی را تجربه کند اگرچه درد برای مصرف‌کنندگان آمریکایی بیشتر و فوری‌تر خواهد بود. و ترامپ احتمالاً به دنبال راهی برای منعطف کردن قدرت نظامی آمریکا در آسیا خواهد بود تا نشانه ای از گسست از آنچه او به عنوان ضعف بایدن توصیف می کند باشد. اما تردید وجود دارد که این تعرفه‌ها سیاست‌های چین را به‌طور معناداری تغییر دهد یا این که جنگ‌طلبی عملی به افزایش مستمر نظامی در آسیا تبدیل شود. برای یک چیز ترامپ شرایط خاصی را برای دفاع از تایوان وضع کرده است و از تایپه خواسته است که هزینه های دفاعی خود را چهار برابر کند تا واجد شرایط حمایت قوی تر از آمریکا باشد. این استراتژی خیالی به خوبی می تواند از تضادهای خود فرو بریزد و این امکان وجود دارد که شراکت چین و روسیه خود را با چشم انداز عقب نشینی آمریکا در هر دو صحنه اصلی بیابد.در طول مبارزات انتخاباتی ترامپ و ونس خود را به عنوان مردان صلح معرفی کردند در حالی که حریف خود معاون رئیس جمهور کامالا هریس و متحدانش را به عنوان جنگ طلبان مورد تمسخر قرار دادند. استفان میلر یکی از وفادارترین مشاوران ترامپ تصویر واضحی از انتخاب ادعایی ارائه کرد. او در پلتفرم رسانه اجتماعی X پست کرد: «این پیچیده نیست. اگر به کامالا رأی دهید لیز چنی وزیر دفاع می شود. ما به ده ها کشور حمله می کنیم. پسران در میشیگان برای مبارزه با پسران در خاورمیانه فراخوانده می شوند. میلیون ها نفر می میرند. ما به روسیه حمله می کنیم. ما به کشورهای آسیایی حمله می کنیم. جنگ جهانی سوم. زمستان هسته ای.»این تصویر ضمنی از ترامپ به عنوان یک کبوتر محتاط باید برای هر کسی که تهدیدهای دور اول او مبنی بر شلیک “آتش و خشم” علیه کره شمالی یا ترور مخاطره آمیز یک ژنرال ارشد ایرانی را به خاطر می آورد آزاردهنده باشد. انزواطلبی رقیق‌ناپذیر پیام‌های مبارزاتی او می‌تواند جلیقه‌ای باشد که سیاست خارجی دولت ترامپ را در برهه‌ای حساس فلج می‌کند. اما ترامپ معروف است که از چنین قید و بندهایی خلاص می‌شود و در برابر محصور شدن مقاومت می‌کند. همانطور که مک مستر در خاطرات خود توضیح می‌دهد دستیاران آگاه ترامپ از این موضوع به نفع خود استفاده می‌کنند و هر کاری را که می‌خواهند او انجام دهد همان کاری می‌دانند که دشمنانش می‌گویند او نمی‌تواند انجام دهد. . این بازی برای مدتی محدود به راه های محدودی جواب می دهد اما در مقطعی ترامپ به ناچار در مسیری کاملاً متفاوت حرکت می کند. این بار این تکانشگری ممکن است به جای قدرت بخشیدن به جناح های افراطی تیم او خنثی شود.ترامپ شانس تعیین سیاست امنیت ملی ایالات متحده را به دست آورده است و از قدرت چشمگیری که در مردان و زنانی که اکنون منتظر کار برای او هستند استفاده خواهد کرد تیم ترامپ بیش از حد کافی اعتماد دارد جهان به زودی خواهد فهمید که آیا عقل کافی نیز دارد یا خیر.

درج یک دیدگاه