چالش چین دولت ترامپ بازسازی قدرت آمریکایی ها در داخل و خارج از کشور و از سوی خود ترامپ مورد استقبال قرار خواهد گرفت

چالش چین دولت ترامپ

بازسازی قدرت آمریکایی ها در داخل و خارج از کشور و از سوی خود ترامپ مورد استقبال قرار خواهد گرفت

محمد اکرام یاور

پیش‌بینی سیاست دولت ترامپ در مورد چین  و پاسخ احتمالی چین  یک بازی حدس‌زنی است. در اولین دوره ریاست جمهوری خود رویکرد معاملاتی دونالد ترامپ اغلب با رویکرد رقابتی تیمش متفاوت بود آن انگیزه های متضاد، دوره دوم او را مشخص می کند. اما علیرغم عدم قطعیت پیرامون رویکرد دولت ترامپ چالش اصلی که با آن مواجه است واضح است: قرار دادن ایالات متحده برای پیشی گرفتن از چین به عنوان یک پنجره حیاتی در رقابت شروع به بسته شدن می کند.در اوایل دولت بایدن مقامات ارشد دور هم جمع شدند اطلاعات اطلاعاتی را مطالعه کردند و به این نتیجه رسیدند که دهه 2020 دهه تعیین کننده در رقابت ایالات متحده با چین خواهد بود. بدون اقدام اصلاحی ایالات متحده با خطر فزاینده پیشی گرفتن از چین از نظر فناوری، وابستگی اقتصادی به آن و شکست نظامی در دریای چین جنوبی یا تنگه تایوان مواجه بود.تیم جدید ترامپ ایالات متحده را در نیمه دوم دهه تعیین کننده طی خواهد کرد. کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد. منتخبان امنیت ملی ترامپ به ویژه مایک والتز به عنوان مشاور امنیت ملی مارکو روبیو به عنوان وزیر امور خارجه و الیز استفانیک به عنوان سفیر در سازمان ملل وظیفه پیش رو را درک می کنند و نظراتی دارند که با اجماع فزاینده دو حزبی در مورد نیاز به رقابت با چین سازگار است. مهمترین مانع آنها در اجرای یک رویکرد رقابتی ممکن است تمایل خود ترامپ به معامله، معامله گرایی و چاپلوسی نسبت به رئیس جمهور شی جین پینگ باشد که گاهی اوقات رویکردهای سختگیرانه کارکنان او از جمله گسترش کنترل صادرات و دفاع بلند از انسان را تضعیف می کند. اگر تیم جدید ترامپ بتواند بر این چالش غلبه کند فرصتی برای بهبود موقعیت رقابتی آمریکا خواهد داشت. از بین بردن شکاف در دهه سرنوشت‌ساز ممکن است مستلزم تکیه بر کار جو بایدن رئیس‌جمهور جو بایدن باشد، درست همانطور که تیم بایدن بر اساس کار دولت ترامپ ساخته شد. دولت بایدن بر بازسازی قدرت آمریکا با تمرکز بر پایه‌های آن در داخل و روابطش با شرکای خارج از کشور تمرکز کرد رویکردی که در شعار «سرمایه‌گذاری، همسویی، رقابت» خلاصه می‌شود. این فرمول همچنین می تواند راهی برای تحقق دیدگاه دولت ترامپ در مورد “صلح از طریق قدرت” باشد. اما بازسازی قدرت آمریکا مستلزم آن است که دولت ترامپ تلاش های جدیدی را نیز انجام دهد که به حمایت دو حزبی کنگره و استقبال مردم آمریکا بستگی دارد.

قدرت از خانه شروع می شود

برخی از فوری ترین سؤالات در مورد سیاست ایالات متحده در مورد چین به سؤالات مربوط به سیاست داخلی تبدیل می شوند، که مبنای قدرت آمریکا را فراهم می کند. اما پایه های این قدرت به ویژه پس از پایان جنگ سرد، از بین رفته است. دولت باید اصلاحات ساختاری مهمی را برای رفع این ضعف ها انجام دهد.ایالات متحده باید پایگاه صنعتی دفاعی خود را تعمیر کند تا به سرعت چین را بازدارد و در صورت لزوم، آن را در یک درگیری احتمالی شکست دهد. در حال حاضر ایالات متحده تمام مهمات خود را ظرف یک هفته پس از درگیری مداوم خرج می‌کند و پس از غرق شدن کشتی‌های سطحی با ظرفیت ملی کشتی‌سازی کمتر از یکی از کارخانه‌های کشتی‌سازی بزرگ‌تر چین، برای بازسازی کشتی‌های سطحی تلاش می‌کند. دولت ترامپ باید روی پیشرفت در دو جدول زمانی تمرکز کند: مشکل دو ساله استقرار سامانه‌های بدون خدمه بیشتر و موشک‌های کروز و بالستیک در اقیانوس آرام و همچنین مشکل پنج تا ده ساله احیای ایالات متحده. صنعت کشتی سازی که برای چندین دهه بدون یک بخش تجاری کافی برای زنده نگه داشتن آن رو به کاهش بوده است.واشنگتن همچنین باید از زیرساخت های حیاتی خود در برابر حملات سایبری محافظت کند. چین زیرساخت های حیاتی ایالات متحده را که میلیون ها آمریکایی به آن متکی هستند از جمله سیستم های آب و گاز، حمل و نقل و مخابرات با هدف تحریک هرج و مرج، ایجاد وحشت و کاهش اراده ایالات متحده در سناریوی درگیری به خطر انداخته است. از آنجایی که دولت ترامپ روی قابلیت‌های تهاجمی سرمایه‌گذاری می‌کند، همچنین باید دفاع آمریکا را از طریق ترکیبی از اقدامات نظارتی قوانین جدید که شرکت‌ها را مسئول دفاع‌های سایبری ضعیف می‌داند و تلاش‌های فنی جدیدی که می‌تواند توانایی بازیگران بد برای نفوذ به شبکه‌های ایالات متحده را پیچیده کند تقویت کند. در نهایت ایالات متحده نیاز به سرمایه گذاری در صنعتی سازی مجدد و رهبری تکنولوژیک دارد. چین در حال حاضر بیش از 30 درصد تولید جهانی را به خود اختصاص داده است می‌تواند با موفقیت نوآوری کند به طور فزاینده‌ای در بخش‌های آینده پیشتاز است و با رکود بازار مسکن، مقادیر زیادی سرمایه را به سمت تولید هدایت می‌کند. نتیجه دومین “شوک چین” مشابه آنچه که در آغاز قرن جاری بازارهای ایالات متحده را با کالاهای ارزان قیمت چینی پر کرد آینده ایالات متحده را به عنوان یک قدرت صنعتی تهدید خواهد کرد و آن را بیشتر از چین به چین وابسته خواهد کرد. ایالات متحده پرداختن به این مشکل نه تنها به تعرفه‌ها بلکه به سیاست‌های صنعتی برای تحریک تولید و صنعت فناوری پیشرفته و هماهنگی با متحدان و شرکا نیاز دارد. اقدامات تنبیهی علیه متحدان مانند تعرفه ها توانایی ایالات متحده را برای به خدمت گرفتن آنها در تلاش برای محافظت در برابر ظرفیت مازاد چین پیچیده خواهد کرد.برای پیشبرد این دستور کار داخلی دولت ترامپ نمی تواند تنها به مقامات قوه مجریه تکیه کند. به حمایت قابل توجه کنگره دو حزبی نیاز دارد. دولت بایدن به برخی از ابتکارات داخلی اصلی از جمله از طریق لایحه زیرساخت‌ها و قانون چیپس و علم نزدیک شد و دولت ترامپ نیز می‌توانست همین کار را انجام دهد.دولت ترامپ همچنین باید مردم آمریکا را بسیج کند. از زمان حملات 11 سپتامبر در سال 2001 هر رئيس جمهور آمريكا از دفتر بيضي در يكي از جنبه هاي سياست خاورميانه سخنراني كرده است هیچ کدام در مورد چین چنین کاری نکرده اند. ترامپ ممکن است خطاب به ملت در مورد سیاست چین را در نظر بگیرد اما اینکه او ماهیت رقابت با چین را چگونه ترسیم می کند مهم تر از این است که چنین سخنرانی ای انجام دهد. ترامپ با لحنی روشن اما نه عوام فریبانه، تاکید بر رقابت، اما نه لزوماً رویارویی و مرتبط ساختن رقابت با چین به طور مستقیم به منافع آمریکایی‌ها، می‌تواند افکار عمومی، جامعه مدنی، دانشگاه‌ها و بخش شرکتی آمریکا را در پشت تلاش‌های دولت جمع کند.

قدرت به تعداد

چالش چین تا حدی در مورد مقیاس است. چین از نظر جمعیت چهار برابر ایالات متحده است این کشور صنعتی پیشرو در جهان و بزرگترین شریک تجاری بیش از 100 کشور جهان است. برای اینکه ایالات متحده بتواند رقابت کند، باید به مقیاس خود دست یابد. بهترین مسیر برای رقابت با چین از طریق متحدان و شرکا خواهد بود.قدرت آمریکا از شبکه غنی اتحاد و مشارکت این کشور سرچشمه می گیرد. دولت ترامپ علاوه بر رفع مشکلات ساختاری در داخل باید هماهنگی خود را با کشورهای دوست در دو حوزه کلیدی اقتصاد و فناوری و امنیت عمیق تر کند.برای جلوگیری از شوک دوم چین و ایجاد شرایط مساعد برای صنعتی‌سازی مجدد دولت باید بازارهای متحدان و شرکای خود را با هم متحد کند و با رویکردهای تعرفه‌ای و نظارتی که از صنعت غرب محافظت می‌کند همسو شود. و برای حفظ رهبری در فناوری، باید در زمینه کنترل صادرات همکاری کند تا از افتادن فناوری حساس به دست چین جلوگیری کند.برای جلوگیری از تجاوز چین در تنگه تایوان یا دریای چین جنوبی دولت ترامپ باید بر موفقیت‌های مشترک دولت بایدن در منطقه که شامل AUKUS یک مشارکت امنیتی سه‌جانبه برای ارائه استرالیا به قابلیت زیردریایی هسته‌ای است تکیه کند. Quad که ایالات متحده، استرالیا، هند و ژاپن را گرد هم آورد. و تلاش برای تنوع بخشیدن به ردپای نیروهای نظامی ایالات متحده در سراسر استرالیا، ژاپن، پاپوآ گینه نو، فیلیپین و جاهای دیگر. اقدام اخیر خطری را که سیستم‌های موشکی چین برای نیروهای آمریکایی در نزدیکی چین ایجاد می‌کند کمرنگ کرد و به ایالات متحده اجازه داد که انعطاف‌پذیرتر و انعطاف‌پذیرتر عمل کند. بازدارندگی همچنین خواستار ارائه قابلیت‌های نامتقارن به متحدان و شرکا از طریق فروش تسلیحات و با قرار دادن قابلیت‌های ایالات متحده در خاک خود است همانطور که ایالات متحده اخیراً با استقرار سامانه موشکی تایفون در فیلیپین انجام داد تا هزینه‌هایی برای تجاوز چین ایجاد کند. و در نهایت تقریباً به طور قطع نیازمند همکاری با متحدان و شرکا برای افزایش هزینه‌های اقتصادی و سیاسی ماجراجویی چین در آسیا از جمله از طریق تحریم‌ها و بیانیه‌های هماهنگ در پاسخ به فعالیت‌های نظامی چین است. هیچ یک از این مراحل ممکن نیست اگر ایالات متحده به تنهایی پیش برود.اینکه آیا دولت ترامپ قادر به دستیابی به همکاری در این اولویت ها است یا خیر بستگی به نحوه برخورد آنها با متحدان و شرکا دارد. رهبران اروپایی به دلایل موجه، نگران هستند که ترامپ بر اقتصاد کشورهای اروپایی تعرفه وضع کند کمک های نظامی به اوکراین را کاهش دهد اروپا را برای افزایش هزینه های دفاعی تحت فشار قرار دهد و احتمالاً شکل خود را از تنش زدایی با روسیه به این امید که افزایش تعامل ایالات متحده می تواند انجام دهد. تضعیف روابط چین و روسیه مقامات دولتی باید از اهرم های خود بر کشورهای اروپایی استفاده کنند تا یک همسویی گسترده تر در روابط ترانس آتلانتیک ایجاد کنند رابطه ای که تضمین می کند اروپا دفاع خود را تقویت می کند حمایت از اوکراین را افزایش می دهد و اقدامات اقتصادی و فناوری سخت تری را بر چین تحمیل می کند مانند کنترل صادرات. با هماهنگی آمریکا این رویکرد عاقلانه‌تر از فشار دادن به بسته‌ای از امتیازات کوتاه‌مدت فوری و پر زرق و برق است که به اتحادها آسیب می‌رساند بدون اینکه آنها را مجدداً به‌طور معنادار تنظیم کند. به طور مشابه در آسیا تهدیدهای دور اول ترامپ مبنی بر خروج نیروهای آمریکایی از کشورهای متحد تقاضای پرداخت بیشتر برای پایگاه های ایالات متحده یا کنار گذاشتن تعهدات دفاعی ایالات متحده بر اساس اهرم واقعی ایالات متحده بود. اما آنها این واقعیت را نادیده گرفتند که متحدان آمریکا در منطقه باید به موقعیت های سیاسی داخلی خود توجه کنند که در آن رای دهندگان اغلب به فشار عمومی ایالات متحده واکنش منفی نشان می دهند. یک رویکرد ظریف برای جذب آنها در استراتژی چین دولت موثرتر خواهد بود.

تهدیدها، بلوف ها و وعده ها

پکن به نوبه خود در حال انجام اقداماتی برای آماده شدن برای دولت آینده است. این کشور عمیقاً از تهدید ترامپ مبنی بر وضع تعرفه های 60 درصدی بر کالاهای چینی نگران است و قبلاً اعلام کرده است که آماده است با تعرفه ها، کنترل صادرات و تحریم های خود و همچنین سرکوب شرکت های آمریکایی فعال در چین مقابله به مثل کند. اگر مقامات چینی بر این باورند که انتقام‌جویی باعث تشدید تنش بیشتر از سوی ترامپ می‌شود، ممکن است مهار شوند و رفتار آنها در جنگ تجاری در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ منعکس شود. با این حال اگر آنها بر این باورند که انتقام‌جویی ممکن است باعث شود دولت ترامپ از ترس افزایش تورم یا خطراتی برای شرکت‌های کلیدی آمریکایی عقب‌نشینی کند احتمالاً به شدت واکنش نشان خواهند داد شاید حتی به دنبال تشدید تنش‌زدایی باشند تاکتیکی که پیش‌بینی شده است. توسط پکن در مورد هدف قرار دادن Micron یک تولید کننده نیمه هادی آمریکایی و استفاده اخیر از کنترل صادرات عناصر کمیاب در پاسخ به کنترل صادرات ایالات متحده اما احتمال سومی هم وجود دارد: اگر ترامپ در اوایل دوران ریاست جمهوری خود تعرفه 60 درصدی وضع کند و علاقه محدودی به مذاکره نشان دهد و چین به این نتیجه برسد که خطرات برای اقتصادش (و شهرت شی) وجودی و غیرقابل تحمل است در آن صورت پکن ممکن است چاره ای نداشته باشد. اما بدون توجه به پاسخ مورد انتظار آمریکا قاطعانه پاسخ دهد. مشخص نیست که آیا تهدید تعرفه ای دولت ترامپ یک تاکتیک مذاکره با هدف دستیابی به تغییر در رفتار چین است یک سیاست غیرقابل مذاکره ایالات متحده برای دستیابی به جدایی یا ترکیبی از هر دو. برای پکن بهترین نتیجه ممکن است امیدواری به اولی باشد و از طریق آمیزه ای از تلافی و دیپلماسی شخصی فشار برای معامله ای که ممکن است شامل تجارت، فناوری و حتی اقدامات مقابله با مواد مخدر باشد. برای افزایش احتمال چنین نتیجه‌ای پکن ممکن است در ابتدا علیه شرکت‌هایی که روابط نزدیک با ترامپ دارند از جمله تسلای ایلان ماسک، تلافی کند تا انگیزه‌ای برای تنش‌زدایی ایجاد کند. مقامات چینی همچنین ممکن است به دنبال جدا کردن ترامپ از کارکنان تندروتر خود و بازی کردن به نفع مستقیم او باشند همانطور که در مذاکرات پس از آغاز جنگ تجاری ایالات متحده و چین در دوره اول ریاست جمهوری او انجام دادند. استراتژی آنها منجر به کم اهمیت جلوه دادن سرکوب چین علیه معترضان در هنگ کنگ، ابراز حمایت از اردوگاه های بازداشت این کشور در سین کیانگ پیشنهاد لغو کنترل صادرات هواوی و زد تی ای و حتی پذیرفتن یک معامله تجاری شد که به شیوه های سیاست صنعتی چین توجهی نداشت. با توجه به این سابقه این احتمال که پکن یک معامله بزرگ را به ترامپ پیشنهاد کند که در آن کنترل صادرات نیمه هادی و سایر سیاست های غیرقابل مذاکره ایالات متحده به طور بالقوه از جمله سیاست ایالات متحده تایوان، مستقیماً با پکن مذاکره می شود باید به ویژه کارکنان دارای تمایل رقابتی تر دولت را نگران کند. چنین پیشنهادی باید رد شود.هوشمندانه‌ترین راه پیش روی دولت ترامپ در مورد تعرفه‌ها ممکن است «جوش دادن قورباغه» با افزایش تدریجی  یا تهدید به افزایش -تعرفه‌ها باشد نه اینکه همه آنها را فورا وضع کند. این رویکرد توانایی پکن برای پاسخ قاطعانه و متهم کردن ایالات متحده را به عنوان تنها نیروی مخل در سیستم تجاری پیچیده خواهد کرد. این به شرکت‌های آمریکایی و خارجی زمان می‌دهد تا خود را تطبیق دهند. و ممکن است به ایالات متحده اجازه دهد تا با دادن فضای سیاسی به رهبران چینی برای کار در راستای یک توافق به جای حمایت فوری از آنها در گوشه ای و وادار کردن آنها به تلافی امتیازات معنی داری از پکن بگیرد.فراتر از جنگ تجاری پکن به دنبال این است که خود را به عنوان یک رهبر جهانی معرفی کند و ایالات متحده را به عنوان کشوری در حال زوال نشان دهد. هفت سال پیش در واکنش به اولین انتخاب ترامپ شی تلاش کرد چین را به عنوان مدافع جهانی شدن در داووس قرار دهد و اعلام کرد که «هر گونه تلاش برای قطع جریان سرمایه، فناوری، محصولات، صنایع و مردم بین اقتصادها برخلاف روند تاریخی است.» جنگ تجاری چنین فرصت دیگری را ارائه می دهد. اما این بارشی جینپینگ علاوه بر ادعای ردای مدافع نظام اقتصادی جهانی ممکن است قصد داشته باشد چین را هر چند غیرقابل قبول به عنوان یک طرف میانجی در درگیری‌های کنونی در خاورمیانه و اروپا قرار دهد. پکن همچنین معتقد است که تنش با دولت ترامپ مستلزم اصلاح حصارها با دیگر قدرت‌های بزرگ است. این کشور تعامل دیپلماتیک با اروپا و ژاپن را افزایش داده و یک ترتیبات کاهش تنش مرزی با هند را دنبال کرده است. چین در تلاش است تا روابط خود را با متحدان و شرکای ایالات متحده بهبود بخشد نه صرفاً برای کاهش فشار بر خود بلکه برای ارائه جایگزینی که اگر این کشورها رویکرد واشنگتن را بیش از حد تنبیهی بدانند می توانند به آن روی بیاورند. پکن شبکه ائتلاف های ایالات متحده را مزیت اصلی واشنگتن در رقابت ژئوپلیتیکی می داند و امیدوار است که دولت ترامپ دوم که به این شراکت ها لطمه بزند  همانطور که اولی انجام داد  ممکن است فرصت هایی ایجاد کند. پس ترامپ نباید به این شکل به نفع پکن بازی کند.اینکه چگونه دولت ترامپ دیپلماسی دوجانبه با چین را ساختار خواهد داد یک سوال باز باقی مانده است. موثرترین خطوط ارتباطی از طریق کاخ سفید است مانند دولت بایدن جایی که دیپلماسی در سطح رهبر و کانال بین مشاور امنیت ملی ایالات متحده و مدیر کمیسیون امور خارجی چین نه تنها برای مدیریت رقابت بلکه برای مدیریت رقابت نیز حیاتی بود. برقراری ارتباط با خطوط قرمز دولت ترامپ ممکن است با راه اندازی مجدد کانال در سطح اداره امنیت ملی که توسط دولت بایدن توسعه یافته است به خوبی خدمت کند. اما دیپلماسی در سطح رهبر با توجه به تمایل ترامپ به بداهه‌گویی و دستیابی به معامله ممکن است حفظ یک رویکرد واقعا رقابتی را دشوارتر کند.جدا از مسئله دیپلماسی دوجانبه و تعرفه ها، دولت ترامپ با سیاست خارجی چین قاطعانه تر برخورد خواهد کرد. تنگه تایوان پس از یک دوره تنش‌زدایی کوتاه به دلیل بی‌اعتمادی پکن به رهبری جدید تایوان و تمرین‌های نظامی مهم‌تر آن در اطراف تایوان به طور فزاینده‌ای متشنج شده است. آزار و اذیت مستمر چین برای کشتی‌های فیلیپینی از جمله حوادث در دومین توماس شول که منجر به مجروح شدن چند ملوان فیلیپینی شد و خطر تعهدات دفاعی ایالات متحده را به دنبال داشت دریای چین جنوبی را در آستانه بحران قرار داده است. چین همچنین از جنگ روسیه در اوکراین به شیوه‌های وقیحانه‌تری حمایت می‌کند و به روسیه مواد لازم برای پایگاه صنعتی دفاعی خود و به گفته سرویس‌های اطلاعاتی اروپا کمک‌های مرگبار ارائه می‌کند.برای تیم امنیت ملی آینده پرداختن به اقدامات تحریک آمیز چین در اقیانوس هند و اقیانوس آرام همزمان با مدیریت درگیری ها در خاورمیانه و اروپا چالش برانگیز خواهد بود. دولت باید در برابر کشش گرانشی این درگیری ها مقاومت کند و احیای منابع قدرت آمریکا را در اولویت قرار دهد. امنیت ملی فقط مربوط به سیاست خارجی نیست. تیم ترامپ باید به خاطر داشته باشد که کلید این دهه سرنوشت ساز تنها کاری نیست که ایالات متحده در خارج انجام می دهد کاری که در خانه برای بهبود موقعیت رقابتی خود انجام می دهد، ممکن است مهم تر باشد.

درج یک دیدگاه